Wie op de piloot wacht wacht het langst.

https://open.spotify.com/track/3liX9WHMvicFKtBRlWORQr?si=hgC87khSS2a-WnqbIpnsfg
 

Dit verhaal wordt er eentje in stukjes, elke keer vul ik het even aan.

Op het moment dat ik dit stukje schrijf, beginnen we aan het tweede deel van onze vliegreis. We zijn nu in Houston. In eerste instantie zouden we 2 uur overstaptijd hebben, maar ons vliegtuig was iets eerder en de vlucht naar Seattle is anderhalf uur vertraagd. En gelukkig maar, want de tijd om over te stappen hebben we echt wel nodig gehad. Na een hele relaxte en rustige vlucht (behalve bij het dalen, toen werd ik misselijk door de turbulentie) hebben we bijna anderhalf uur gewacht vóórdat we door de douane mochten. Daarna gingen we een etage lager onze eigen koffers overzetten en daarna weer naar boven om door de security te gaan. Mijn rugzak moest nog een keer extra door de scan, maar daarna konden we door, op zoek naar eten! Onze eerste Amerikaanse hamburger is een feit, de Amerikaanse prijs ook (14 dollar per stuk…) om kwart voor 12 Nederlandse tijd… We zijn inmiddels 17 uur op.

Het begint er een beetje op te lijken dat dit deel van de reis ook wel wat problematisch gaat worden: er is nog geen piloot en we vertrekken over een half uur… 

Het is ondertussen kwart over 1 (‘ s nachts) Nederlandse tijd en we zitten nog steeds in Houston. Met een beetje geluk vertrekken we over uur. Maar eerlijk gezegd hebben we er een hard hoofd in. Op de borden zien we dat heel veel vluchten zijn vertraagd. 

Om de tijd wat te doden zijn we wat rond wezen kijken op het vliegveld. Het is best groot en er is genoeg te zien. Het vroege opstaan begint langzaam op te breken en eigenlijk willen we graag gewoon ergens zitten. Maar nergens is plek, zelfs op de grond zitten mensen. Dan weer terug naar het foodcourt, waar we ook onze hamburger hebben gegeten. We zien dat een tafeltje naast iemand vrij is en gaan zitten. Ik ga op zoek naar koffie. Als ik terugkom zonder koffie (kiosk gesloten of een te lange rij of een app moeten downloaden), zijn ze geanimeerd in gesprek. Michael komt uit Memphis, is 58 en is ook omgeboekt, vanuit Tucson. Hij vraagt ons wat we van de Amerikaanse politiek vinden. Oeps, lastige vraag, want we weten nog niet wie we tegenover ons hebben. Ons antwoord is dat we het een ingewikkeld systeem vinden. Dat is eerst genoeg, want Michael brandt meteen los. Hij heeft op Trump gestemd bij de vorige verkiezingen. Het lijkt of hij hem een beetje de hand boven het hoofd houdt. Gelukkig gaat het gesprek alle kanten op en als hij vertelt dat hij in de jaren ‘80 in Duitsland gelegerd was, hebben we een verbinding. Het gaat over de Tweede Wereldoorlog, voetbal en nog veel meer. Het komt ter sprake dat wij en hij christen zijn en dat maakt dat we nog meer een klik hebben. Het schiet door mijn hoofd om te vragen hoe hij het dan vindt om als christen op Trump te stemmen, maar ik ben er te moe voor en Michael is een betere prater dan een luisteraar. We nemen afscheid en gaan weer richting gate, waar nog steeds staat dat het vliegtuig om 8.21 uur zal vertrekken. Wij zijn 20 uur op…

Morgen verder. Bedankt voor de berichtjes, hier bij het blog of privé.