Een drive-thru boom en op zoek naar Jessica.

https://open.spotify.com/track/1iEr3OkczMbk557RgIMtxm?si=3GWAkvFYSMa-zx9o5WxMLA

Bij het verlaten van Eureka vanmorgen zagen we veel dakloze mensen. Zo vroeg in de ochtend wanneer het nog rustig is valt dat veel meer op. Sommige mensen zoeken elkaar op en anderen zijn alleen. Het blijft een triest gezicht. Uiteindelijk schuilt achter ieder een verhaal. De vele daklozen zijn waarschijnlijk ook de reden waarom de camping waarschuwde om (‘s nachts) niets onbeheerd buiten te laten. De camping is niet afgesloten en er loopt een openbaar voet/fietspad langs de rand van de camping. 

De route werd al snel weer heuvelachtig, wat we ook merkten aan de benzine. Dat ging een stuk sneller dan de afgelopen dagen. Het eerste gedeelte was nog Highway 101 en die voerde ons door de Avenue of the Giants. Een ‘scenic bypass’ zoals dat zo mooi heet, van 31 mijl, dwars door een bos met reuzenbomen. Ook nu was het weer overweldigend. Foto’s, filmpjes en woorden kunnen gewoon niet beschrijven hoe bijzonder en mooi dit is. De bomen die hier staan zijn Redwoods en wel de Coast Redwoods en Sequoia’s. 
https://www.ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/california/redwood/redwood.html#:~:text=In%20Californi%C3%AB%20zijn%20twee%20soorten,hoog%2C%20maar%20wel%20veel%20dikker.

We hadden aan het begin van de route een foldertje gepakt waar alle stops op stonden. Natuurlijk konden we niet alle 8 doen, maar wat we heel graag wilden zien was de gespleten boom, waar een auto doorheen kan rijden. Onze camper paste daar uiteraard niet door, dus zetten we ‘m op de parkeerplaats. Wij gingen te voet het, zo later bleek, kleine parkje in. We hadden een gigantische boom verwacht, maar hij was iets kleiner. Toch was het leuk om te zien hoe mensen hun best deden om er doorheen te rijden. Spiegels naar binnen en gaan. We hebben er een filmpje van bij de video’s. We wandelden wat rond en  gingen weer verder. Na een koffie stop met nog wat rondwandelen en een hele scheve stop voor de lunch (de fles melk gleed langzaam van de tafel) reden we door.

We pakten de Highway 1 richting Ford Brag en dat zorgde ervoor dat we zo’n 17 mijl aan haarspeldbochten hadden. Avontuurlijk om te rijden, maar soms nogal spannend vanaf de bijrijderskant. 

Rond half 4 kwamen we aan op de camping. De receptie was al gesloten. Nu moeten we tot morgenochtend 10 uur wachten, voordat we weg kunnen. Niet dat we een hele lange rit voor de boeg hebben, maar we willen in elk geval het huis van Jessica Fletcher uit ‘Murder she wrote’ bekijken. Dat ligt op de route. Daarna gaan we door naar San Francisco.

Vanmiddag zijn we ook al op zoek geweest naar een filmlocatie van deze serie. Dat moet in de haven van Fort Brag zijn geweest. Natuurlijk is dat lastig terug te vinden; na zoveel jaar is er heel veel veranderd. In elk geval was het de moeite waard om hier rond te dwalen en te bedenken hoe het zou kunnen zijn geweest.
We liepen even binnen bij een distilleerderij. Ze maken daar rum en gin en houden wel van experimenten, zo bleek uit het leuke gesprek dat we hadden. Ze gingen een rum (of gin) maken met de smaak van zalm… en het leek hen leuk om op den duur ook whiskey te maken, het liefst een rokerige.

https://www.instagram.com/schnaubeltdistillery?igsh=MTZydm53a2U4aThpOQ== 

Op de houten pier lagen zeeleeuwen uit te rusten en er zwommen 4 zeeotters in de haven. Bij ons avondeten hadden we één van de mooiste uitzichten tot nu toe: over de baai. Helaas ook weer winderig, net als nu, in de camper. Hopen dat-ie niet omwaait, want we schudden af en toe flink heen en weer.