Een halve dierentuin, maar dan in het wild.

Vroeg op, vandaag. Om 8 uur moesten we bij het verzamelpunt zijn voor de kajaktocht die we geboekt hadden. Gelukkig was dat punt letterlijk om de hoek bij onze camping. We hadden ons weer goed voorbereid qua kleding: thermobroek, wandelbroek, regenbroek, col, thermoshirt, shirt sweatshirt en regenjas. Maar dat was blijkbaar niet genoeg. We kregen een extra regenbroek en-jas. En laarzen. Jan Maurits had niet de goede maat en na een paar keer wisselen bleek hij uiteindelijk één te grote laars te hebben en één te krappe. Dus gemiddeld zat hij goed. 

We gingen eerst met de watertaxi een eind varen, om op de plek van het kajakken te komen. Het duurde niet lang of we zagen zeeotters! Relaxt op hun rug lagen ze naar ons te kijken. Zee-

otters doen bijna alles liggend op hun rug. Ze eten zo en houden hun jong 6 maanden op hun buik bij zich. En dan is het ook klaar, het jong moet zich maar zien te redden!

Even later zagen we een aantal bald eagles. In de top van een boom zat een paartje en er vlogen er 2 weg. Bald eagles zijn heel trouw. Een koppeltje blijft hun hele leven bij elkaar. Als het mannetje het eerst sterft, zoekt het vrouwtje een andere partner. Andersom is dat niet zo. We voeren ook langs een zeeleeuw, die lag te luieren op een soort boei, hoog boven de golven. Wat een leven 😛 En toen we goed naar de kant keken, zagen we ook nog 2x een zwarte beer.

Het mooiste van deze tocht waren de 4 orka’s die we zagen. Een ouderpaar met 2 jongen. Ze zwommen voor ons, even later opzij van de boot en zo ging het een hele tijd. Zelfs de gidsen hadden dit nog niet meegemaakt. 

Daarna was het door naar een strandje, om de kajaks uit te laden en te gaan varen. Na wat instructies kregen we nog meer ‘kleding’. We dachten dat het niet onflatteuzer kon met de extra regenkleding, maar dat kon wel. Eerst een soort rokje aan met een lange voorkant die aansluit op de rand van de kajak en daar nog een zwemvest overheen. We zullen maar niet benoemen hoe oncomfortabel het in-en later het uitstappen van de kajak was. 

Maar toen waren we echt klaar om te gaan. Richting de gletsjers. Met goede moed vertrokken we, maar man, wat was dat zwaar. Gelukkig zat er een roer op deze kajak, dus het sturen ging wat makkelijker dan wanneer je met de peddels moet laveren. Het was wél de moeite waard. Je kunt niet al te dicht bij een gletsjer komen, want als er een stuk afbreekt, zijn de gevolgen niet te overzien. We hoorden het knerpen en knappen van ijs en regelmatig een harde knal, als de donder. Dan brak er ergens op de gletsjer weer een stuk ijs af. We hebben een heel eind moeten varen voordat we vlak bij de gletsjers waren. In de watertaxi hing een landkaart uit de jaren tachtig. Daarop was te zien hoe groot de gletsjer was. Nu is dat hele stuk weg. 

Nadat we een tijd genoten hadden van het prachtige uitzicht, voeren we naar een ander strandje waar we weer werden opgepikt. Er volgde een snelle rit van zo’n 2 uur richting de haven van Valdez.

Om een lang verhaal kort te maken; in de camper hebben we alles uitgetrokken dat we deze dag hebben gedragen, gedoucht en alle kleding uitgewassen. We voelden ons zo vies, de hele dag in dat rubber 😫

We zijn net terug van The fat mermaid, een restaurant hier dichtbij, waar we heerlijk pizza hebben gegeten. Zalm met koriander, een perfecte combinatie. 3x raden waar onze lunch morgen uit bestaat.