Nog een keer Anchorage

Voor de laatste keer ontbijten in de camper, alles opruimen en inpakken, doek door de camper en dan afkoppelen. De laatste spullen die we over hebben brengen we naar de dame achter de receptie. Met een bepaalde gretigheid pakt ze het aan. Ik vraag haar of ze misschien iemand of een instantie weet die het kan gebruiken. Ze bevestigt het en ik heb al een idee waar het naar toe gaat. En dat is prima. 

We vinden nog de berenspray en we kunnen het niet laten om die aan haar persoonlijk te overhandigen. Ze moet lachen en is er blij mee.

Voordat we de camper inleveren moeten we zorgen dat alles net zo is als toen we ‘m ophaalden; waterstand, benzine en gas. Riool moet leeg. Dat kan op de camping, samen met het bijvullen van de watertank. Voor benzine en gas (propane) moeten we naar een benzinestation. De man daar achter de kassa doet de deuren van het benzinestationnetje op slot en vult ons gas bij. Daarna loop ik met hem mee om te betalen, terwijl Jan Maurits ondertussen de camper in de goede richting manoeuvreert. De deuren gaan van het slot en andere klanten mogen ook naar binnen. Het gesprek gaat over de hevige regenval van afgelopen nacht. Ik vraag wanneer ze de eerste sneeuw verwachten. Ze kijken naar de bergen en zeggen dat dat volgende maand zal gebeuren. Het lijkt alsof ze er naar verlangen.

Wij moeten rond 11 uur onze camper inleveren en we zijn ruim op tijd. We halen eerst koffie bij Starbucks en lopen daarna een rondje door de supermarkt Fred Meyer. Hier is echt álles te koop. Wat dacht je van een azuurblauwe verjaardagstaart. Of een kano. Of een unicorn helm? 

We zijn ruim op tijd bij Cruise America. Nog voordat we goed en wel zijn uitgestapt, komt dezelfde, niet al te vrolijke dame van het inchecken ons controleren. Het is dat de deuren van de camper op slot zitten, anders had ze waarschijnlijk al binnen gestaan terwijl Jan Maurits mog aan het inparkeren was. Alles is oké en we  kunnen binnen het papierwerk afhandelen. Er zitten 2 oudere dames binnen te wachten. We groeten, maar krijgen amper reactie terug. Hun bagage staat op het stoepje vóór het kantoor van Cruise America, naast de onze. Wanneer onze Uber komt om ons naar het hotel te brengen, stuift één van de vrouwen naar buiten om te controleren of we hun spullen wel laten staan. Ja, ja, wir lassen Ihr Gepäck! 
We zijn trouwens blij dat alles goedgekeurd is. Er zijn geen gekke dingen gebeurd, maar al snel na het begin van onze reis kwamen we erachter dat er schroeven misten. Bij de kachel en het trapje naar buiten. Nog even en de halve camper was nog verder losgetrild. 

We mogen onze bagage in het hotel afgeven, want het is nog te vroeg om in te checken. Dan nog maar een tijdje in Anchorage rondwandelen en wat laatste dingen shoppen. De eerste keer dat we hier waren hadden we al een kleine foodtruck gezien die broodjes met rendierworst verkoopt. We bestellen er allebei eentje. Heerlijk!

Om kwart voor 3 zijn we terug bij het hotel, stiekem hopend dat we iets eerder in mogen checken. Het wordt helaas een uur later. Gelukkig raken we in gesprek met een hele aardige vrouw; zij en haar man doen een cruise met Holland America. Dit is hun laatste dag en ze vliegen om 10 uur vanavond terug naar een klein plaatsje in Virginia. De vrouw zit een beetje in over de 5 uur durende vlucht en de bijbehorende jetlag. Ik dacht, ik zeg maar niks; wij vliegen in 9,5 uur naar Frankfurt, moeten daar wachten en vliegen dan nog meer dan een uur naar Schiphol. De gesprekken doden de tijd wel en opeens kunnen we in onze kamer.
Als kers op de taart hebben we een keer een kamer met een leuk uitzicht: op zee en op de landingsbaan van het vliegveld van Anchorage.

Op de hotelkamer aangekomen gaan we onze bagage nog eens goed verdelen en dan is het tijd om even een uiltje te knappen. We dineren in Flatroof Pizza, waar we, zoals zo vaak in Amerika, veel teveel op ons bord krijgen.