Terug naar Anchorage

https://open.spotify.com/track/5hFpXij3oHUadmcTlZGO7A?si=eMbT7Y-oQpWYUhroySdwXA

Vandaag is onze laatste echte reisdag. We gaan Kenai peninsula verlaten en rijden ruim 360 kilometer terug naar Anchorage. Over dezelfde weg als we zijn gekomen. Omdat dit de enige is. We staan nog 1 nacht op een camping, dan leveren we de volgende dag de camper in en gaan we de laatste nacht in een hotel. Onze ervaring van de vorige keren is, dat de camper om een uur of 11 moest worden ingeleverd en dat we de rest van de dag maar op het vliegveld gingen rondhangen. Je gaat geen sightseeing doen met al je bagage. Check out bij de hotels is vaak om 12 uur en soms kun je, al dan niet tegen betaling, wat langer blijven.

Al snel zien we weer waarschuwingsborden voor overstekende elanden. We moeten een beetje lachen, want zoveel borden als er staan, zo weinig elanden hebben we gezien. Een tand van een eland in een winkeltje, dat is het dichtst dat we bij een eland zijn geweest (lees hier enige frustratie 😉)

Just E lane, Reeder ave, Esteban ave, Circle lp, Blue Ribbon ave, Icabod dr, het zijn zomaar wat namen van de weggetjes die uitkomen op de Sterling Highway, waar we nu op rijden. We vragen ons af hoe deze namen tot stand zijn gekomen. Het lijkt zo willekeurig. En sommige namen zijn een beetje gek of grappig, zoals Loveall rd. Alsof de mensen die aan dat weggetje wonen zelf de naam mochten bedenken.

Kleine buien worden afgewisseld door grote. We denken nog maar even niet aan de grote glibberige wegopbreking die er aan zit te komen. Die valt gelukkig mee; niet alleen heeft het hier bijna niet geregend, maar het verkeer wordt nu begeleid. Dat was afgelopen zondag niet zo. Als je een beetje wilt ervaren hoe dit rijdt, kijk dan bij de video’s. Er staan 2 korte filmpjes van het ‘off-road rijden’.

Met gevaar voor eigen leven rent een klein eekhoorntje de weg over.

Het is zonnig als we Anchorage naderen via Turnagain Arm. Dat is trouwens een leuk verhaal, hoe deze waterweg aan z’n naam komt; James Cook was in 1778 op zoek naar een noordwestelijke doorgang. Hij stuurde verkenners op pad, maar zij kwamen tot de conclusie dat ze niet verder konden. Cook geloofde ze niet en stuurde nog een keer een kleine expeditie op pad. Zij keerden ook onverrichter zake terug: wéér omgekeerd (korte versie 😉). Het is overigens wel heel boeiend om hierover te lezen. Ook over de verschillende ‘arms, inlets, bay’s en gulfs’. 

https://nl.frwiki.wiki/wiki/Golfe_de_Cook

Het is 3 uur als we een bewolkt, maar droog Anchorage inrijden. De camping is makkelijk gevonden en in no time staat alles weer. De dame achter de receptie had nog een sappig verhaal; zondagochtend stond ze te roken buiten. Toen ze omkeek, zag ze twee zwarte beren vlak bij haar staan. Een moeder en haar jong. Waarschijnlijk had iemand visafval in de container gegooid en waren ze daar op afgekomen. De dame kan het gelukkig nog navertellen. Wat staat er ook al weer op sigarettenpakjes: roken is dodelijk 😝