Poffertjes in Alaska.

https://open.spotify.com/track/3y2sJv21DODbxoCt70IL3p?si=igl_ZGWWSV6GkDye_q7J0A

Deze morgen begint deprimerend met regen en een grijze lucht. We rennen om de beurt naar de douche, waar we munten voor nodig hebben. Gelukkig had ik in Fairbanks geld gewisseld, zodat we nu genoeg hebben. Even waren we bang dat ik wat te optimistisch was geweest door een biljet van $20 stuk te slaan in kwartjes, maar nu is het fijn. 

Het is vandaag een korte reisdag, zo’n 80 mijl naar Palmer. Na een poosje wordt de royale weg met hier en daar inhaalstroken smal en continu tweebaans. De borden ‘slide area’ maken het gevoel er niet beter op. De weg is erg bochtig en er zijn snelheidsbeperkingen ( de gele borden zijn trouwens aanbevolen snelheden) van 25 mijl, 40 kilometer per uur. We rijden door laaghangende bewolking. Het is soms bijna beangstigend met wat voor snelheden sommige tegenliggers ons tegemoet komen. Hier en daar kleine momumentjes voor mensen die hier verongelukt zijn… Desalniettemin is het een prachtige weg, al is dat misschien een beetje gek om te zeggen na de vorige zin. Het is aan de bomen goed te zien dat de herfst steeds meer vordert.

22 mijl vóór Palmer is de snelweg weer goed begaanbaar. Het stopt met regenen en het wordt steeds lichter. We gaan tanken. Ook al kunnen we nog een aardig eind rijden, we zorgen dat we altijd zoveel mogelijk volgetankt zijn. In Denali waren de benzinepompen buiten bedrijf. Dan baal je als je niet meer zoveel hebt.

We checken in op de camping en bakken een lekker eitje. Ondertussen zoeken we uit wat precies de Alaska State Fair is. Gids Jacky had het daar gisteren over gehad. Het blijkt een gigantisch evenement te zijn; het houdt het midden tussen een kermis en een braderie. En dan héél groot. We gaan er met Uber heen, anders moeten we weer alles afkoppelen en een parkeerplek zoeken. 

https://www.alaskastatefair.org/site/

Het is inderdaad kolossaal! En heel gezellig. Niet alleen kermis en braderie, maar ook veekeuringen, optredens en wedstrijden wie de mooiste groenten en bloemen heeft geteeld. Maar er staan ook politie en leger, om nieuwe mensen te werven. Je kunt in grote campers kijken. Als je wilt kun je bloed doneren. We kijken onze ogen uit. Wanneer er een stortbui losbarst, nemen we een biertje in een soort feesttent, waar elk uur iemand anders optreedt. Daarna lopen we nog wat rond en tot onze verrassing zien we een standje met ‘Oma’s poffertjes’. We vragen even hoe de vork in de steel zit; de grootouders van de eigenaar kwamen uit Groningen. Het is een kleine wereld.

Na 3 uur vinden hebben we alles wel zo’n beetje gezien en bestellen we een andere Uber. Het is genoeg geweest voor vandaag. Morgen naar  Seward. Hopelijk nemen we het ‘goede’ weer mee die kant op.