Naar Coos Bay

https://open.spotify.com/track/2RlgNHKcydI9sayD2Df2xp?si=qewVgXt5Q2KyLYFpN8wN3AHet

Iets later dan anders vertrokken we van de camping. De volgende camping was maar 2 uur rijden verderop. Weer zagen we van die mooie huisjes, zo vlak aan de kust. En veel kunst van drijfhout. We stopten even op een uitkijkpunt voor een foto. Eventjes maar, want de wind was zo koud 🥶 

Omdat we vandaag alle tijd hadden, maakten we meerdere stops. Ook bij Devils Churn. Waarom hier zoveel namen met ‘devil’ erin zijn is ons een raadsel. In elk geval maakten we een kleine wandeling. We konden niet te dicht bij de zee komen, maar ook nu was het uitzicht spectaculair. De wandeling leidde ons door een bosrijk gebied. Sommige takken waren heel laag. Ik had ergens gelezen over de Hobbit trail. Dit had ‘m kunnen zijn. 

Verder rijdend kwamen we  in een duingebied, de Oregon Dunes. Een gebied van zo’n 40 mijl duinen. Soms kwam het zand van de duinen tot op de weg. Het is tot nu toe relaxt rijden, voor zover dat kan in een camper. Af en toe gaan we even aan de kant voor snellere auto’s. Daar zijn speciale stroken voor. Wanneer je als langzaam voertuig een stuk of 5 auto’s achter je hebt, word je geacht even aan de kant te gaan.

We reden door het plaatsje Florence. Na wat speurwerk kwam het volgende verhaal naar boven; in 1970 spoelde er een walvis aan bij Florence. Hij had het niet overleefd en begon vreselijk te stinken. De autoriteiten besloten om de walvis op te blazen, zodat ze de stank sneller kwijt zouden zijn en het gevaar dat nieuwsgierige mensen ín de walvis zouden vallen ook voorbij zou zijn. En de kleinere stukken walvis zouden makkelijker op te eten zijn door andere dieren. Degene die eigenlijk over de explosieven ging was die dag aan het jagen. Iemand anders moest het doen, iemand met minder kennis op het gebied van explosieven. Hij had bedacht dat er een half ton aan dynamiet nodig was. Een oud-militair waarschuwde hem nog, dat een paar staven genoeg zouden zijn. Lang verhaal kort: de stukken walvis vlogen tot 30 meter de lucht in en schoten wel 240 meter opzij. Een groot stuk blubber vernielde zelfs een geparkeerde auto.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Florence,_Oregon

We moesten nog een half uurtje rijden voordat we bij de camping waren, maar we besloten eerst te gaan lunchen. Bij Eel Lake zagen we een mooie plek.We zien ook langzaam de begroeiing langs de weg veranderen. Nog steeds veel vingerhoedskruid, maar nu veel bramen die in bloei staan en knalgele brem.

We hadden bedacht om een deel van de middag in Coos Bay door te brengen; historisch centrum, een boardwalk. Het viel allemaal een beetje tegen. Wel een aantal antiek- en tweedehands winkels. Daar hebben we een nummerplaat van Oregon op de kop kunnen tikken. We verzamelen ze van elke staat waar we komen. Deze vakantie komt er maar eentje bij. In de staten Washington en California zijn we al een keer geweest.

We deden nog een drankje in een leuke gelegenheid, haalden een paar boodschappen en toen was het tijd om toch maar weer eens zelf te koken. Ik heb de groente voor morgen ook alvast voorbereid. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg, met een hele mooie bezienswaardigheid onderweg.