Teugels laten vieren en een lekker stukje vlees op je bord.

Het was een heel klein wereld toen we vanmorgen wakker werden, want het was behoorlijk mistig. Onderweg konden we niet ver vooruit kijken. Het was dan ook best spannend om een voorrangsweg over te steken. Deze ochtend zouden we gaan paardrijden. Geen van ons beiden heeft dat ooit eerder gedaan (ezeltje rijden in Ponypark Slagharen tellen we niet mee). Gelukkig gold dat ook voor 5 anderen van de groep die mee ging. Eén iemand had wel eerder paard gereden, maar dat was 10 jaar geleden. We kregen instructies van Halee en Lauren, de cowgirls. Daarna mochten we om de beurt op een paard stappen en kreeg iedereen een korte toelichting op het karakter van zijn of haar paard. De paarden waar Jan Maurits en ik op reden bleken niet zo goed met elkaar te kunnen, dus moesten we eigenlijk wat bij elkaar uit de buurt blijven. Niet handig toen we bij elkaar mochten staan voor een fotomoment! Maar dat ging goed. De Texanen balen van de overvloedige regen, voor ons was het een geluk: alles was mooi groen en je zag kleurrijke stukken waar bloemen groeiden. En de stilte... alleen het gekraak van het zadel en het gestap van de paarden. Onderling werd er wel met elkaar gepraat, maar je bent afhankelijk van wat het paard wil. Het is wel een beetje bij te sturen, maar heeft toch een eigen wil. Mijn paard, Chance, liep tot 3 keer toe vlak langs de bosjes en wat ik ook deed, hij luisterde niet! 

We kwamen aan bij een canyon, de één na grootste van Amerika. De mist was inmiddels helemaal weg. Hier kregen we ook uitleg over de Indianen die daar geleefd hadden en het verdrijven van de laatste groep, de Comanches. 

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Comanche_(volk)

Zo’n 2 uur nadat we begonnen waren, kwamen we weer terug. Afstappen van een paard is ook wel een dingetje; Halee had al gewaarschuwd voor ‘zeebenen’ maar dat was ook werkelijk waar. Benieuwd waar er morgen spierpijn zal optreden. En na de lunch hebben we even een dutje gedaan. 

https://www.cowgirlsandcowboysinthewest.com/year-round-open-range-horseback-riding/

Ook hebben we gebruik gemaakt van het zwembad en de sauna. Heerlijk met deze hoge temperaturen. 

Om 7 uur zouden we met de limousine worden opgehaald om naar een restaurant te gaan, genaamd Texas Steakhouse. Ook wel bekend vanwege een bepaalde wedstrijd. Binnen een uur moet je een steak van 72 oz. opeten, wat omgerekend meer dan 2 kilo is! Zij zijn de eerste die hiermee begonnen zijn.

Wij gingen daar heen met een limousine, die ons vanaf onze camper ophaalde. We deelden de limo met 2 Britse stellen, die heel mooi gekleed waren. Ze waren zgn. Rockabillies. Ze waren naar Graceland geweest (‘very emotional to us’) en naar Nashville. Hierna gingen ze door naar Las Vegas. Wie weet komen we elkaar daar tegen! In het restaurant kwamen we elkaar in elk geval een aantal keren tegen. Heel leuk. 

https://www.bigtexan.com/72oz-steak-rules/

Wij hebben maar niet meegedaan aan de wedstrijd. Jan Maurits nam de kleinste steak (20 oz. en dat is meer dan een half pond😱) Hij had om de helft gevraagd, maar om de een of andere manier hadden ze die niet... Ik had een bescheiden stukje zalm met een zoete aardappel en een salade. Op onze borden lag een groene peper/paprika. Ik nam een hap en meteen stond mijn mond in brand. 

Terug naar de camper (weer met de limo) met een Amerikaans stel. Zo makkelijk kom je aan de praat. Ze moesten even bepalen waar Nederland ligt en toen ging het over de Brexit. De taxichauffeur vertelde dat hij ook veel Britten had vervoerd. ‘Don’t mention Brexit’, zei hij, ‘It’s like you are offending their mother.’ Dat zal allemaal best, wij nemen een afzakkertje en gaan dan naar bed!

ps. De foto’s van vandaag zijn niet allemaal even scherp. Dat komt enerzijds doordat Jan Maurits foto’s vanaf zijn paard heeft genomen en anderzijds doordat de glazen bier bij Texas Steak house best groot waren.