Luieren in Long Beach.

En zo was daar de laatste dag van onze vakantie. De reisdag van morgen tel ik niet mee als vakantiedag, dat is altijd hard werken. We hadden vanmorgen geen wekker gezet en gingen alles op ons gemak doen. Zo zaten we pas om half 10 buiten aan ons ontbijt. Het was nog steeds winderig, maar de temperatuur was aangenaam. We hadden het er nog over gehad om met een Uber naar Santa Monica pier te gaan, om daar het aller-allerlaatste stukje route 66 te zien. Maar dat zou ons $100 aan taxigeld kosten. Dit vonden we het niet waard. Per slot van rekening waren we gister langs Santa Monica boulevard gereden en had Jan Maurits een bord op de foto kunnen zetten.

We kregen een nieuwe buurman; hij verhuisde van de overkant naar het plekje  naast ons. Jan Maurits gaf hem aanwijzingen bij het achteruit indraaien. We raakten aan de praat. De man bleek keelkanker te hebben en moest 5x per week behandeld worden. De reden dat hij op de camping stond was dat hij ruzie had met zijn vrouw vanwege haar zoon...

Na lunch en siësta gingen we aan de wandel. De temperatuur was flink opgelopen, maar steeds met een fris windje. Ons doel was het strand en de zee, maar dat bleek lastiger te vinden dan we dachten. Daarom hebben we heerlijk rondgeslenterd door de havens. In een Irish pub wat gedronken en mensen gekeken. Ook gingen we alvast kijken in welke restaurant we ‘s avonds zouden eten. 

Het is eigenlijk zo raar; de camping waar we nu zijn is een soort oase in een betonnen wereld. Overal wegen (behalve aan één kant, daar is het eind van de baai) en hoge gebouwen. Verderop de havens met leuke restaurantjes en boetiekjes. Net of het niet helemaal klopt, je verwacht dit niet. 

Onderweg zagen we fietsen en stepjes op de stoep staan. Ook in Los Angeles. Die kun je via een app huren. Als je op de plaats van bestemming bent, laat je de step of de fiets staan. 

Dit was een heerlijk ontspannen, afsluitend dagje. Eén koffer is helemaal ingepakt, ruim 22 kilo. In de tweede moeten de laatste spullen het zal er om spannen of we niet teveel hebben meegenomen! We hebben nogal wat souvenirs gekocht.

Vanavond gingen we uit eten bij Bubba Gump, een visrestaurant in de haven. De bedenkers van het restaurant hebben zich laten inspireren door de film ‘Forest Gump’. Overal foto’s met fragmenten uit die film met Tom Hanks in zijn rol. En oude attributen en de trouwjurk die gebruikt wordt in de film (spoileralert!). Celeste bediende ons, maar sprak zo snel, dat we haar bijna niet konden volgen. We begrepen wel het systeem van de bordjes op tafel: rood met daarop de tekst ‘Stop Forrest stop’ betekende dat we Celeste nodig hadden. Als dat niet zo was, lieten we het blauwe bordje met ‘Run Forrest run’ staan. Het eten was lekker, maar wat gaat het snel. We waren halverwege toen Celeste vroeg of we dessert wilden. Omdat we ontkennend antwoordden, legde ze de kaart maar vast op tafel. En nadat we 2 happen van ons dessert hadden genomen, vroeg ze of we meer drinken wilden, zo niet, dan kwam de rekening alvast. Niet echt onze stijl, maar goed, we hebben soortgelijks al een aantal keren eerder meegemaakt. Zo waren we binnen 2 uur weer terug op de camping!

Het eten was in elk geval heerlijk! Jan Maurits surf-and-turf, ik goudmakreel. Als dessert key lime pie, 1 stuk voor ons samen.