Shaken, not stirred. En: handschoenen in augustus.

Gisteren en vandaag zitten we op RV park Denali Rainbow Village. Nou, weinig ‘Rainbow-vibe’. Wat een ontzettend onvriendelijke medewerkers bij de incheck. En overal bordjes met wat je niet mag: no parking, no trespassing, no littering. Douchen kost 5 dollar per keer en voor internet moet je betalen. Dat is de reden dat we het blog er gisteren snel opgekwakt hebben, nog geen foto’s benoemd of links erbij hebben gezet, bijvoorbeeld over Eklutna. Dat komt nog. We gebruiken nu af en toe één van onze telefoons als hotspot. En dan ben je toch wat voorzichtiger met het gebruik van je data. Het is een principe kwestie 😏

Vanmorgen moesten we ons iets vóór tienen melden bij Denali ATV adventures. We hadden een off-road tour geboekt met een Wolverine, een soort quad, maar dan met een dak. Klaagden we gisteren over hobbelige wegen, nu hebben we ongeveer 3 uur vrijwillig over nóg hobbeliger wegen gereden. Heel vaak mocht het niet eens de naam ‘weg’ hebben. ‘Trails’ is een betere benaming. En onbegaanbaar. Als je nierstenen hebt, zijn ze na deze rit spontaan afgedreven. Het was maar goed dat mijn zonnebril tussen mijn hoofd en de helm geklemd was, want af en toe voelde ik ‘m even omhoog komen vanaf mijn neus. 

De gidsen brachten ons naar mooie plekken, waar we ook konden uitstappen, rondkijken en foto’s maken. De eerste stop was op het hoogste punt waar we zouden komen, met een mooi uitzicht over de vallei van Healy. De gids had een heel verhaal over het ontstaan van dit stuk van het park, maar het grootste gedeelte is ons ontgaan. Wat we wel hebben onthouden is, dat Healy pas in 2018 een supermarkt kreeg. Eerder moesten ze 2 uur rijden naar Fairbanks om een hamburger te halen. Het park is ook niet zo groot als de regering wilde, omdat mensen ruimte wilden bewaren om te jagen en ook dit soort activiteiten als wat wij doen te kunnen blijven doen. 

We stapten nog een paar keer uit om foto’s te maken. Heel bijzonder was de stop in de bedding van een droge rivier. Over een breedte van misschien wel 200 meter en ver voor ons uit alleen maar stenen. Prachtige stenen waren erbij. ‘Alaska ‘s only free giftshop’, zoals de gids het noemde. Hij vertelde dat er gereedschappen gevonden waren van duizenden jaren oud, die ook in Azië werden gebruikt. Het bewijs van de landarm die beide continenten met elkaar verbond. Daarnaast zijn er veel resten van dinosauriërs gevonden. We stonden vlak bij een hoge rotswand die ontstaan was door een gletsjer. Je kon goed de verticale sporen zien die de gletsjer had gemaakt. Bovenop sommige vegen zagen we scherpe punten. Dit was opwaaiend zand, dat door de zwaartekracht -uiteraard- weer naar beneden werd gedrukt. Maar extreem breekbaar.

Als we de andere kant opkeken, zagen we een oude Ford half in een geul liggen. Het grapje van de gids:’ Er zijn 2 soorten parkeren in Alaska: kort parkeren en lang parkeren.’ Grappige jongens, die Alaskanen. 

Het werd steeds wat kouder en op sommige plaatsen waaide het flink. Heel bijzonder: toen we in die rivierbedding stonden, begon het opeens heel hard te waaien. Er kwam ook veel zand mee. En na een minuut of 2 à 3 was het voorbij, was het bijna windstil. Wij waren in elk geval blij dat we handschoenen bij ons hadden en een losse col. Voor de zekerheid hadden we onze regenbroeken ook in de rugzak gedaan. Altijd handig tegen de kou. Maar dat was niet nodig en voor de regen ook niet, want we hebben geen druppel regen gehad! Af en toe zien we zelfs een klein zonnetje. 

Teruggekomen bij de opstapplaats, stond er al weer een nieuwe groep te wachten. Onze bus om ons terug te brengen kwam vrij snel, gelukkig. Het is een goed geoliede machine, dit kleine bedrijfje. We bekeken elkaar en onze medereizigers eens goed: o-ver-al zand en stof. Er ligt gewoon een lichtbruin laagje over ons en al onze spullen heen… De jongens die op een quad hadden gereden, hadden nog steeds een brilletje op nadat ze hun stofbril af hadden gedaan. 

Thuisgekomen hebben we wel even een dutje gedaan, want het is behoorlijk intensief, dat meerijden. Laat staan het rijden zelf. Jan Maurits is ook best moe 😁

Vanavond gaan we pizza eten en een lekker biertje uitzoeken bij Prospector’s pizzeria and alehouse, waar ze meer dan 49 verschillende bieren op de tap hebben. Misschien zoeken we er wel 2 uit…

Nb. Lees gerust deze verhalen over een paar dagen nog een keer. We zullen ze verder aanvullen met foto’s en links. 

Af en toe plaatsen we een klein filmpje. Dat kan niet ín het blog worden geplaatst, maar je kunt het apart bekijken.