A day at the museum.

08:19u is het als ik wakker word en op mijn horloge kijk. Hè, hè, eindelijk weer eens op een normale tijd wakker. De voorgaande dagen waren we steeds heel vroeg wakker. We raken gewend aan het tijdsverschil, maar we zijn gisteren ook later naar bed gegaan dan gewoonlijk. De kans om het noorderlicht te kunnen zien was aanwezig. Een gemiddelde kans, maar toch. Om half 12 was het nog niet helemaal donker en hebben we het opgegeven.

Gelukkig zien we de volgende dag een film over het noorderlicht, maar dat weten we dan nog niet. 

Ons plan was om naar het Alaskan Museum of the North te gaan. Dat staat op de campus van de universiteit van Fairbanks, zo’n 3 kilometer bij ons vandaan, we besloten te gaan lopen. We zitten momenteel best veel. 

Aangekomen bij het museum halen we eerst cappuccino. Of in elk geval iets dat er op lijkt. Ik zie dat degene die ons helpt 2 scheppen poeder in elke beker doet, daar heet water uit het koffieapparaat op doet en dan hete melk. De koffiebonen die ik zie, zullen dan decoratie zijn? De dame wil deksels op de bekers doen, maar ik zeg dat dat niet hoeft. Al dat plastic. Ze kijkt me aan en zucht. Geen idee waarom. Ik heb eerder het ‘recht’ om te zuchten, want van afvalscheiding hebben ze hier nog weinig kaas gegeten.

We bekijken alles in het museum; over de originele inwoners van Alaska, de dieren die er leven en hebben geleefd en wat de komst van de blanke Amerikanen heeft veroorzaakt. Het meest schrijnende was wel de geschiedenis van de Amerikanen met een Japanse achtergrond, die in interneringskampen werden ondergebracht na de Japanse aanval op Pearl Harbour. Blijkbaar woonden er ook veel Japanners in Alaska. https://isgeschiedenis.nl/nieuws/japanse-interneringskampen-in-de-verenigde-staten  

https://www.nps.gov/articles/aleu-mobley-intro.htm

Het leuke van dit museum is, dat je veel dingen aan mag raken. Je wordt uitgedaagd om bijvoorbeeld de verschillende soorten bont te voelen. Of versteend hout. Er zijn ook veel botten en skeletten van dieren, o.a. van dinosauriërs. Heel indrukwekkend. Die mag je dan weer niet voelen.

Het museum heeft een aantal vrouwen uitgelicht die een belangrijke rol hebben gespeeld aan het begin van de 20e eeuw, vooral door het opzetten van een eigen business; iemand die bekend werd door haar kookkunst voor de gouddelvers, iemand die de variété heeft opgezet etc. Het grappige is dat deze vrouwen allemaal best oud zijn geworden: eind 80, begin 90. 

Als we beneden uitgekeken zijn, gaan we boven naar de kunsttentoonstelling. Alles door elkaar, van fotografie tot schilderkunst en volkskunst. Zo, staat er een prachtig ‘outhouse’, waar zoveel te zien is, dat je bijna baalt als je geen verstopping hebt. 

Deze middag doen we de laatste boodschappen. De komende dagen zijn er geen winkels, dus moeten we zorgen dat we genoeg voorraad hebben. Onderweg naar de supermarkt komen we langs een winkel waar ook bont wordt verkocht. We kunnen het niet laten en gaan naar binnen. In de ene hoek van de winkel hangt allemaal bont, van verschillende dieren, meestal nog met pootjes en hoofd. Ook kun je bontgevoerde jassen en handschoenen kopen. We doen het uiteraard niet, maar het is prachtig om te zien en te voelen en hier zul je het van tijd tot tijd echt nodig hebben. Na de gebruikelijke plichtplegingen ‘Where are you from? O, The Netherlands, I have a relative who…’ etc, gaan we de laatste dingen bij Fred Meyer supermarkt halen. Vanavond een hapje eten bij Chena’s Alaskan Grill.

We gaan de komende dagen een soort van off the grid. We weten niet of we bereik hebben. Maar dan komen de verhalen gewoon in 1x 😁

Funfact over het noorderlicht; in het noorden heet dat Aurora borealis en in het zuiden (zuiderlicht) Aurora australis. Het blijkt dat ze tegelijkertijd verschijnen, bijna gespiegeld… Er is maar 1 Aurora.