Er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding. En anders doe je gewoon alsof het niet regent.

Zo’n eerste nacht slapen in de camper is toch altijd weer wennen.  Een smal bed, een (hoes)laken dat tussen de randjes geperst moet worden, nergens omheen kan en dus constant losschiet. Het blijft behelpen. Maar goed, na een lange nacht (het lukte ons gisteravond om tot half 10 wakker te blijven, maar daarna was het op 🤭) zaten we rond half 9 aan het ontbijt en aan de oploskoffie! Voor vanmiddag staat een rondrit door Anchorage op het programma. 

Dat van die kaplaarzen viel gelukkig mee. Hoewel we (heel vroeg) wakker werden van gezellig getik van de regen op het dak van de camper, werd het halverwege de ochtend droog. Een goed moment om naar downtown Anchorage te gaan. Met een Uber. De praatgrage chauffeur leek reizen als hobby te hebben. Hij was vorig jaar in Noord Italië geweest. Dit najaar wilde hij naar Nederland en Duitsland. Hij vroeg om tips where to go. Uiteraard hebben we hem wat goede ideeën aan de hand gedaan.

De chauffeur zette ons af bij de VVV in Anchorage. Van daaruit zou onze rondrit vertrekken. Maar omdat we nog zo vroeg waren, gingen we eerst op ontdekkingstocht. Wil je ooit een keer op stedentrip, dan zou ik Anchorage niet kiezen. Het centrum is één grote souvenirwinkel, afgewisseld met bars en restaurants. Geen mooie gebouwen, op een enkel schattig of bijzonder huisje na.

We hadden wel geluk dat de de Hmong-gemeenschap van Anchorage uitgerekend vandaag het nieuwe jaar vierde (nu al of nóg?). Bijna iedereen op het afgezette terrein liep rond in felgekleurde kleding. Het was prachtig om te zien. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Hmong

Om half 3 startte onze rondrit. We deden een aantal locaties aan, nl. de Ulu fabriek, een Duitse winkel waar rendierworst werd verkocht en een chocolade fabriek, waar ook nog producten werden verkocht die gemaakt zijn van bosbessen. Toen we de toer boekten, leek het alsof we een rondleiding door de fabrieken zouden krijgen, maar dat was niet het geval. In feite was dit een verkapte verkooptechniek.  https://theulufactory.com/

 Eigenlijk wisten we het ook wel. Chris, onze tourguide, vertelde zo enthousiast over van alles en nog wat en wilde elke vraag beantwoorden ‘There are no stupid questions ‘, dat we het hem vergeven! Hij bracht ons op de mooiste plekjes. We hebben bijvoorbeeld gekeken bij een meer, waar watervliegtuigen landen. Aan de rand van het hele meer lagen vliegtuigjes in het water en stond er een klein huisje bij waar materialen in bewaard worden. De wachttijd om zo’n plekje te bemachtigen is 12 jaar.

Ook bracht Chris ons naar een verborgen waterval.

Aan het einde van de middag konden we niet meer zoveel opnemen. Chris noemde achter elkaar een stuk of 5 goede restaurants op. Het bleef niet hangen. 

Wat wel blijft hangen zijn dingen die we hebben gezien in Anchorage. Winkels waar echt bont wordt verkocht. Veel armoede, mensen die bedelen, die onder invloed zijn. Maar ook hoe verschillend mensen gekleed zijn; van kort jurkje en korte broek met hemd, tot winterjas en muts. En alles daar tussenin. De multiculturele samenleving. Eerlijk gezegd hadden we van tevoren gedacht dat we hier een veel wittere samenleving zouden aantreffen. Niets is minder waar. Ook dat maakt dat Alaska een verrassende ontdekkingstocht is. 

Het grootste gedeelte van de dag was het droog. De keren dat het regende, zagen we veel mensen gewoon doorlopen. Wij zijn snel geneigd om te schuilen of diep in een regenjas te kruipen. Hier niet. Gewoon stoer doorlopen in je korte broek. Rain is a state of mind.