Naar Seattle.

En daar gaan we weer. Een trip van 10 dagen naar Seattle. Een soort van stedentrip met een paar (flinke) wandelingen in het vooruitzicht.

De wekker ging vanochtend al vroeg, om 4 uur 🥺De planning was om m half 5 te rijden. Een minuutje of 10 later dan gepland vertrokken we. Dan is Schiphol vanuit Zwolle toch een stuk verder dan vanuit Amersfoort; anderhalf uur, zei Google maps. Het was niet druk bij de weg en we reden probleemloos naar de parkeergarage op lang parkeren. Die had Jan Maurits van tevoren gereserveerd. We moesten een flink eind naar boven in de garage om een plekje te bemachtigen. Ik was al misselijk voordat we nog maar één vliegtuig hadden gezien.

Voor de rest ging het heel voorspoedig, ondanks de onhandige bagage die we bij ons hadden. Naast 2 koffers nemen we ook Hjalmars racefiets mee in een speciale fietskoffer. Dat ding heeft zo’n onhandig formaat. Het is van onder breder dan van boven en daardoor stoot je snel ergens tegenaan. Maar elk nadeel heeft z’n voordeel. Vanwege de koffer gingen we inchecken bij een andere balie dan gewoonlijk en daar waren we de enigen. We kregen duidelijke uitleg waar de fiets heen moest en toen al het inchecken was gebeurd en we door de security en douane waren (voor de verandering een keer níet gefouilleerd), konden we op zoek naar koffie met iets erbij. Tijd voor een tweede ontbijt. 

De Airbus A330-300 was goed gevuld. Veel Amerikanen en Nederlanders. In de rij naast ons zaten 4 tieners, die al heel snel allemaal onder zeil waren. Amsterdam ontdekt? Voor ons zaten 2 oudere mannen, waarvan het leek of ze het Engels niet zo goed beheersten. Vooral de ene niet. Wat zouden ze toch gaan doen? De ene man had de film ‘Beethoven’ al aangezet op het moment dat hij zich geïnstalleerd had. Ik kon tussen de stoelen door kijken en zo half om half de film volgen. Beter dan schuin vóór me, want daar had iemand een horrorfilm opgezet! Een minuut of 10 voordat ‘Beethoven’ was afgelopen draaide de man de film weg en zette ‘Paddington’ op. Ook bij deze film bekeek hij het laatste deel niet. Volgende film, iets met panda’s. Daarna ‘Babe’. Ik begon een patroon te ontdekken: iets met dieren en dan het liefst pratende dieren. Ieder z’n ding. 

De vlucht is lang, bijna 9,5 uur (we gaan deze keer rechtstreeks), maar we zijn goed voorbereid; playlists en podcasts gedownload, een leuk blad mee, e-reader, iPad.

Het heeft ook wel iets van een vakantiedag, waar je niets moet en alleen leuke dingen mag doen. Je moet er maar het beste van maken.

Binnen de geplande tijd waren we in Seattle. Ook nu verliep alles vlotjes, op één dingetje na; we vertelden keurig dat we (gevacumeerde) kaas hadden meegenomen en tulpenbollen. Die bollen hadden we op Schiphol gekocht en er zat een sticker op dat ze geschikt waren voor de VS en Canada. Toch moesten we naar een speciale ruimte, zodat ze nog eens goed bekeken werden. De sticker erop klopte. Toen eindelijk naar de uitgang, waar Hjalmar ons even verderop opwachtte. Het was fijn om hem weer te zien!

Hjalmar bracht ons naar het huis van Nicole haar ouders, die ook een airbnb hebben. Hier verblijven we tot volgende week donderdag. We begroetten elkaar en maakten hen blij met de kaas en de tulpenbollen.

De rest van de dag deden we boodschappen, gingen we naar het appartement van Hjalmar en Nicole en aten we zelfgemaakte pizza’s op het dak van hun complex.

Op het  moment dat ik het laatste schrijf, is het hier bijna 9 uur ‘s avonds en zijn we inmiddels 29 uur op. Hopelijk kunnen we straks slapen.