Op weg naar Indian Creek, Cherokee Indianen

Wat hebben wij vandaag veel bos gezien! Bomen naast ons en vóór ons op de bergen van The Great Smokey Mountains. We hadden dit verhaal ook de titel '50 (of meer) tinten groen' kunnen geven. Het blijkt dat we weer een stukje van the Purple Heart Trail volgen, want we zien  verschillende groene bordjes met namen erop, bijv. Major Tom Rowland. Als we nu een betere internetverbinding hadden, zouden we hem voor je opzoeken, maar het is nu een verhaaltje tikken en dan straks naar de hotspot, op hoop van zegen uploaden 😏 In elk geval worden hun namen niet vergeten. Wat we ook veel langs de weg zagen zijn dode wasbeertjes... Zo zielig...

We verlaten de interstate na een tijdje en komen in een prachtige gebied terecht, met kronkelige wegen en een riviertje ernaast. We hebben vandaag maar een korte etappe, dus besluiten we wat vaker uit te stappen. Het water is heel helder en op verschillende plaatsen zien we visjes. Een aardige meneer geeft ons ongevraagd advies waar we echt even moeten stoppen. Het is de plaats waar in 1996 iets heeft plaatsgevonden van de Olympische Spelen, waarschijnlijk wildwaterkanoën😄 
Na een mooie rit wordt de weg weer 4-baans, dat wil zeggen 2 banen de ene kant op en 2 de andere. De klimmetjes worden steiler. Je merkt bijna niet dat je omhoog gaat, maar dan dender je weer naar beneden, dalingen van 6 en 9%. De huizen zijn ook anders, meer het idee van de blokhutten in de Alpen, maar dan weer met een veranda. Het voelt ook een beetje alsof we in de Alpen/zuid-oost Frankrijk zijn. Overal organisaties waarmee je kunt raften op de rivier. Als het toerisme niet meer zou bestaan, dan stort een groot deel van Amerika ineen. Maar ja, waar is niet zo. 

We zijn overigens in de 7e staat van Amerika beland,  North Carolina. De camping waar we verblijven grenst aan het gebied van Indianen. De campingeigenaar legde ons uit tot hoe ver we mogen wandelen. Niet verder dan dat en dat hek, want daar wonen de Indianen. Het weggetje dat voor ons plekje langs loopt, is een soort doorgaande route naar het indianengebied, dus het is best druk! Maar dat maakt niet uit, een stukje verderop loopt een riviertje en we hebben al weer 'kennisgemaakt' met onze tijdelijke buren. Omdat we gister weer door een tijdzone zijn gegaan, is het tijdsverschil met Nederland 6 uur.