And now, the end is near...

Dat de temperaturen in dit gebied anders waren dan in de voorgaande gebieden waar we waren, was wel duidelijk; gisteravond konden we een keer tot na 9 uur 's avonds buiten blijven zitten omdat er geen muggen waren. We zaten op 942 meter hoogte. De andere kant was wel, dat het snel afkoelde. Gelukkig hadden we flink wat hout en dat is bijna allemaal opgestookt. Vanmorgen was het lange broeken weer, voor mij althans. Jan Maurits blijft onverstoorbaar in korte broek rondlopen 😄 Voordat we echt op pad gingen, moesten we het plaatsje Cherokee nog even in, vonden we. Nou, dat hadden we ook kunnen laten. De ene helft van de winkeltjes was nog gesloten en de andere helft waren souvenierwinkeltjes. Met ongeveer allemaal dezelfde 'native art' en andere goedbedoelde rommel. Of een winkel met spullen voor de Indianen. Wel heel bijzonder was de winkel waar ze holsters voor geweren en pistolen verkochten. Prachtig gemaakt van leer. En om dat naar een breder publiek te brengen: holsters voor aan je riem om een blikje bier of fris in te doen 😄 Je mag trouwens niet in het openbaar alcohol nuttigen. Er bestaan hier allemaal houdertjes waar je je blikje in kunt schuiven zodat je niet meer ziet dat je bier drinkt én het isoleert meteen. De commercie heeft er zich ook meteen op gestort, want gedurende de reis zagen wij precies wie in het Johnny Cash museum was geweest, wie op Graceland en wie in New Orleans. Wij hebben er eentje van de steamboat Natchez 😆

Het eerste stukje vanaf de camping was kronkelig en smal, maar heel mooi om te rijden. Wat we veel zagen waren verwaarloosde campers en huisjes, waar gewoon mensen in wonen. Armoede of de noodzaak van onderhouden niet inzien...? De weg die we na Cherokee moesten volgen, had langs de kant heel veel: tweedehands winkels, lokale winkeltjes/ kraampjes met groente en fruit, houtsnijwerk (ook bijv. tafelbladen), mineralen (gems) in de meest bijzondere kleuren en: heel veel tijdelijke opslagruimte! Tientallen boxen zagen we. De bomen en struiken beginnen per dag meer te verkleuren. Wat moet het hier over een maand prachtig zijn! Volgens de lokale bevolking is de natuur wat achter, omdat het extreem warm is, maar anders waren we nog aan de vroege kant geweest. Iets voor op onze bucketlist! Verder is deze dag rustig verlopen. Nou ja, op een incidentje na; we reden op de doorgaande weg, toen er opeens iemand besloot die weg op te komen rijden. Jan Maurits moest vol in de remmen en een andere automobilst week flink uit!

Rond Atlanta was het flink druk. Wat een enorme stad, zeg. Op een gegeven moment dachten we dat we er voorbij waren, maar dat was dus niet zo. We zitten nu heerlijk buiten en een stuk minder hoog (372 meter), dat is meteen te merken. In de koelkast staan 2 Texaanse bokbiertjes van onze aardige Texaanse buurman, die niet meer ophoudt met praten als hij één keer is begonnen 😜 Ook stond er opeens een pad bij Jan Maurits zijn voeten, in de aanvalshouding, dus nu zitten we allebei met onze voeten omhoog op de picknicktafel 😩 Eén koffer is gepakt, de andere voor het grootste deel. Onze vakantie zit er bijna op. En dan deze stukjes ook 😆 In elk geval hebben we morgen nog heel veel tijd op het vliegveld om jullie te spammen, want we vertrekken pas om 10 uur 's avonds. Ps. En we zullen een foto plaatsen van de souvenirs die we hebben gekocht, want dat zijn er nog nooit zoveel geweest als nu 😆😆