Flying home

Daar zitten we dan, op het vliegveld van Atlanta. Het is bijna 8 uur 's avonds en we hebben net ons eten op. Als er één ding is wat we over reizen hebben geleerd, is het dat je goed moet eten. En zo mogelijk op normale tijden. 
Wij vertrokken vanmorgen om een uur of half 10 van de camping. Het gezellige gebabbel van de praatgrage Texaan hield ons niet al te lang op. Hij had geen belang bij de boodschappen die we over hadden, maar de mensen van de camping wilden ze graag hebben. Win-win situatie. Weggooien is zo jammer.  
Mooi op tijd (een uur te vroeg) waren we bij Cruise America om de camper in te leveren. Net voor ons waren 2 andere Cruise America campers gearriveerd. Die stonden vlak bij ons op de laatste camping. Wij hadden 5 of 6 mensen gezien (Fransen), maar nu stonden er 9 bij de campers! En een grote berg bagage. En een rolstoel. Hoe heeft dat ooit allemaal in die twee campers gepast?? Slechts één iemand van het gezelschap sprak wat Engels. Het was veel herrie en gedoe, helemaal toen bleek dat ze de vuilwatertanks niet helemaal hadden geleegd. De dame van de camperverhuur was not amused. Daarna moest het hele gezelschap in 2 taxi's naar het vliegveld. Dat had ook heel wat voeten in de aarde. Later op het vliegveld zag Jan Maurits ze nog een keer. Je zult maar bij zo'n gezelschap in het vliegtuig zitten 😨

Wij hadden een week geleden mailcontact gehad met het taxibedrijf dat ons van het vliegveld naar Cruise America had gebracht, of ze ons weer naar het vliegveld konden brengen. Geen probleem, kon geregeld worden. Gisteravond stuurden we er nog een mail achteraan, maar vanmorgen: geen taxi. In elk geval niet voor ons. Tegen 12 uur stopte er een taxi om mensen af te zetten. Wij hoopten dat het de 'onze' was. Helaas. De chauffeur wilde ons wel naar het vliegveld brengen, voor 140 dollar. Mooi niet! Er bleek een shuttledienst van Cruise America te zijn voor 92 dollar (en dan geef je nog een fooi) en wij hadden voor de rit heen 90 dollar betaald. Even later kwam de taxichauffeur naar ons toe. Voor 100 dollar wilde hij het doen. Vooruit dan maar 😄 

En dan begint HET GROTE WACHTEN. Om je bagage af te kunnen leveren, om door de security te gaan, wachten op je eten, wachten om te mogen boarden. Gelukkig is er altijd genoeg te zien op een vliegveld. Er kwam een dame met 2 kinderen en héél veel bagage naast ons zitten. Toen ze even met hen naar de wc moest, vroeg ze of wij op hun spullen wilden passen. Nadat ze terug waren gekomen, bedankte ze en moesten de kinderen ook allebei 'thank you' zeggen. Even later kwam er een Amerikaan naast ons zitten, die mee las in mijn blad en vroeg of we Duits waren 🙄
Zijn collega kwam erbij staan en we hadden weer een leuk gesprek. Veel Amerikanen zijn zo belangstellend en ze hebben altijd wel wat te vertellen. 2 andere collega's kwamen er ook nog even bij staan. Wat ze precies deden weten we niet, maar het was iets medisch. Ze kenden nl. het metrische stelsel, omdat dat in de geneeskunde wordt gebruikt. Volgens de ene man was het in 1967 al de bedoeling geweest dat ze over zouden stappen op het metrische stelsel, 'but the president said no.' Toen ik voorzichtig opperde dat de huidige president het misschien wel in zou voeren, deed hij zijn wijsvinger voor zijn mond en zei:'Sst.' 
We hebben gemerkt dat veel Amerikanen zich wat verlegen voelen met de huidige politieke situatie. Maar dit is wat het Amerikaanse kiesstelsel met zich mee brengt. 

Inmiddels zijn we al weer een half uurtje verder. Ik ga wat foto's uploaden, het blog in orde maken en dan kunnen we over anderhalf uur boarden. Benieuwd of we kunnen slapen in het vliegtuig. En wie ons morgen van Schiphol op komt halen 😄 We beginnen vandaag in elk geval al met vertraging.

Vluchtnummer BA 438.